Wielerclub Houdt de Ketting Strak heeft het zomerseizoen voor de leden afgesloten en de leden gaan nu verder met het winterseizoen. In de zomer wordt hoofdzakelijk gefietst op de weg en in het winterseizoen gaan de leden de bossen in. Afgelopen weekend was het zover. Een jaarlijkse traditie is dan dat de leden met hun partners boerenkool gaan eten. Rond de 70 personen hebben hier gebruik van gemaakt bij dorpshuis de Hezebrink in Emst. Daar werd gretig gebruik van de boerenkool met worst, spekjes, augurk, zilveruitjes en piccalilly. Alles smaakte voortreffelijk.
Gebruikelijk is dat een groot aantal leden eerst gaan fietsen en daarna wordt gebruik gemaakt van het boerenkool eten. Eén van de deelnemers bij zowel het fietsen als later het boerenkool eten was de 81-jarige Henk Jacobs uit Epe. Niet alleen bij het fietsen staat Jacobs zijn mannetje, maar zeer zeker ook bij het boerenkool eten.
Al met al een zeer geslaagde overgang van het zomerseizoen naar het winterseizoen
Met groot verdriet en teleurstelling heeft wielervereniging “Houdt De Ketting Strak” uit Emst (HDKS) moeten besluiten dat de Gisola Emster VeldToerTocht (GEVTT) dit jaar op 22 oktober niet doorgaat. En ook dat het organiseren van toekomstige GEVTT-en uiterst twijfelachtig is.
De Gisola Emster VeldToerTocht is al jaren een zeer populaire Veldtoertocht, georganiseerd door wielervereniging “Houdt De Ketting Strak” en wordt gesponsord door het bedrijf Gisola. De deelnemers kwamen uit het hele land, van Maastricht tot Den Helder. De tocht is uitstekend georganiseerd en kreeg van de landelijke bond NTFU de hoogste classificatie, 3 sterren en “extra goed geregeld”. De tocht kent 3 afstanden die de deelnemers door de mooiste gebieden en paden van de noordoostelijke gedeelten van de Veluwe voerden.
Na 19 jaarlijkse afleveringen en een 2-tal jaren waarin de tocht niet georganiseerd mocht worden vanwege Corona-maatregelen heeft de Veldtoertocht commissie van HDKS met veel enthousiasme en vastberadenheid geprobeerd om dit jaar de tocht weer te organiseren. Na 2 Corona-jaren had men er weer zin in. En er zijn dan ook weer de nodige inspanningen voor verricht.
Waarom is het organiseren dan niet gelukt?
Het grootste struikelblok is de beoogde bescherming van de natuur, wat gestalte krijgt in de recreatie-zonering van de Veluwe. De toegang tot de Veluwe wordt door de eigenaren van de Veluwe, waaronder ook landgoedeigenaren, beperkt, zeker voor georganiseerde activiteiten. Daarnaast willen de landgoedeigenaren de jaarlijkse financiële bijdrage voor toegang tot hun terrein verhogen en hebben de intentie voor toegang tot hun terreinen een financiële bijdrage per deelnemer te vragen. Dat maakt het organiseren van deze tocht financieel uiterst onaantrekkelijk. Het zou voor deelnemers hoge inschrijfkosten betekenen.
De beperkte toegang tot de Veluwe maakte telkens, ondanks diverse voorstellen voor te fietsen routes, dat men niet akkoord ging met deze voorgestelde routes. Er bleven slechts onaantrekkelijke mogelijkheden over, niet waardig voor HDKS. En niet conform de hoogste NTFU-classificatie.
De GEVTT betekende voor de HDKS niet alleen een inkomstenbron maar is jarenlang ook een evenement geweest dat erg positief heeft gewerkt voor de onderlinge banden binnen de vereniging. Vrijwel alle leden waren bij de GEVTT betrokken.
Op zaterdag 18 september is al weer voor de 45e keer de Zilveren Sigaret gereden. Bij deze tijdrit over 32 km wordt 2 maal een ronde van 16 km gereden vanaf Gortel, via Vaassen en Niersen terug naar Gortel. Al een aantal jaren kan de tijdrit ook als regelmatigheid rit gereden worden. Hieronder de uitslagen.
Uitslag Tijdrit Zilveren Sigaret 2022
Uitslag regelmatigheid rit Zilveren Sigaret 2022
De prijsuitreiking vond onder het genot van een ijsje plaats bij de ijskraam van Rozeboom in Gortel. Alle winnaars van harte gefeliciteerd!!
Daarnaast een woord van dank aan de organisatie en juryleden voor het soepel verloop van de activiteit!! Ook een bedankje voor de fotografen Gertie en Sander.
Wielerclub Houdt de Ketting Strak organiseerde afgelopen week een rit voor haar leden met de naam “Bart Kamphuis” rit. Bart Kamphuis was één van de oprichters van Houdt de Ketting Strak. Ieder jaar wordt ten ere aan zijn overlijden in 2000 deze rit verreden. De “Bart Kamphuis” is een regelmatigheidsrit. Dat wil zeggen. Vooraf moeten de deelnemers opgeven met welk een gemiddelde ze willen rijden. Ze weten ook niet wat de totale afstand is van deze rit. Dit jaar was de afstand 59.3 km. Vooraf controleert de jury of alle klokjes van de fietsen verwijderd zijn. Start en finish was bij Restaurant De Emsterie in Emst.
Hans Dekker uit Vaassen is winnaar geworden van de “Bart Kamphuis” rit. Dekker had opgegeven dat hij wilde fietsen met een gemiddelde van 32.8 km. Dat behaalde hij niet helemaal. Uiteindelijk kwam hij over de finish met een gemiddelde van 32.7 km en dat betekende 11 seconden te langzaam. Op de 2e plaats eindigde Natascha Doornebosch en derde werd Gerrit Peters. Doornebosch had opgegeven de rit te rijden met een gemiddelde van 32.0 en was iets te langzaam, want zij reed de rit met een gemiddelde van 31.9 km en dat was 28 seconden te langzaam. Peters was ook een tikkeltje te langzaam, want hij had opgegeven 33.0 km en het werd 32.7 km. Dat bekende 50 seconden te langzaam. Op één deelnemer na, te weten Jurgen Kocken, waren alle deelnemers langzamer dan dat ze hadden opgegeven, maar Kocken was 1 minuut en 28 seconden sneller dan hij van tevoren had doorgegeven. Henk Boeve
Met twintig fietsers en José als wandelaar voor de gezelligheid verbleven we dit keer in een andere accommodatie in Mechelen. Bertus had het weer perfect geregeld, Joost drie fantastische routes uitgezet met totaal zo’n 4500 hoogtemeters, en Sander die alles weer vast legde voor een mooi beeldverslag. En samen zorgden we voor een gezellige sfeer tijdens en na het fietsen, kortom …… het was weer GEWELDIG.
Na twee Coronajaren kon het eindelijk weer: het traditionele HDKS weekendje Limburg. De locatie in Ransdaal was bezet dus uitgeweken naar Mechelen. Mooie locatie met ruimte voor 20 slapers. Ruud mocht als 21ste uiteraard ook mee, maar dan wel in een tentje slapen. Locatie was mooi dicht bij de ijskraam aan de voet van de Camerig, voor de liefhebbers dan… zelf hou ik niet zo van ijs. Vrijdagmiddag 1 uur aankomst en rond half 3 samen op weg voor de eerste 68 km en bijna 900 hoogtemeters. 3 maanden zo goed als geen regen gezien, maar jawel: halverwege een bui op de kop. Verder mooi ritje om de beentjes op strak te zetten. Naderhand de traditionele vrijdagavond pasta, gevolgd door de noodzakelijke al dan niet alcoholische versnaperingen, met veel diepzinnige dan wel minder diepzinnige gesprekken (lees: bier en veel geouwehoer).
Zaterdag bewolkt maar droog, dus na het ontbijt op pad voor 105 km en 1.800 hoogtemeters door België met ook een stukje Duitsland. Joost had dit jaar de routes gemaakt, en had bedacht dat we best een stukje konden klunen op de raceschoentjes, over een pad waar zelfs de wilde zwijnen niet overheen zouden durven. De beloning was wel een prachtig fietspad. De hele route was trouwens mooi. Joost was eerder dit jaar dan ook vele malen ter verkenning naar het zuiden getogen, speciaal om ons dit weekend de mooiste routes aan te kunnen bieden. Wat een clubliefde. Op deze zaterdag een paar langere beklimmingen, met voor België goede wegen (meestal). Koffie met vlaai bij abdij Val Dieu , helaas nog wat te ver van huis om alvast hun bier te proeven. Allemaal erg fijn. Aart voldeed ook dit jaar aan de traditie om halverwege af te haken, volgens eigen zeggen omdat hij zichzelf of zijn batterij niet meer op kon laden… of zoiets. Wim offerde zich op en reed met hem mee om zeker te zijn dat de oude baas veilig thuis zou komen.
Zaterdagavond geen BBQ maar prima buiten de deur gegeten, daarna wel weer de traditionele versnaperingen en de goede gesprekken (lees ook hier: bier en veel geouwehoer) voor het slapen gaan.
Zondag rondje 100 km en 1.600 hoogtemeters, ditmaal over de meer traditionele Limburgse colletjes. Prachtig zonnig weer, wat een feest. Na de rustpauze halverwege haakten 3 van de 4 dames af (Natascha, Tessa, Cora: maken jullie je geen zorgen, ik noem geen namen), moegestreden als ze waren door de vele mooie maar zware kilometers en hoogtemeters. Je zou kunnen spreken van het zwakke geslacht, ware het niet dat ook Aart de batterij geheel volgens traditie weer leeg had. Ook nu zorgde Wim dat de grijsaard weer veilig thuiskwam. Speciale vermelding voor Thirza, die alle colletjes soepel overwon. Iets met watts per kilogram geloof ik. Ook Hans, René, Joost en Gerrit en enkele anderen hadden dat aspect goed voor elkaar. Ik iets minder helaas. Vele tradities in stand gehouden ook dit jaar: veel gezelligheid, iedereen die spontaan een groter of kleiner deel van de taken op zich nam, Bertus die alles piekfijn georganiseerd had, José die voor de (vele!) eieren had gezorgd, koffie met vlaai, ijsje aan de voet van de Camerig, afsluitende friet op het station van Klimmen, en ga zo maar door. Op de weg terug naar huis vroeg ik me af waarom ik dit jaarlijkse HDKS weekend toch zo leuk blijf vinden. Ik denk dat ik het weet: vanwege 21 mensen die dezelfde hobby hebben. Vanwege soms flauwe maar vaak fijne gesprekken over alles en over niets. Over kinderen, over ouders, over muziek, over vermogensmeters, over werk, over hobby’s. En soms een serieus gesprek dat je raakt, over ziekte, over lijden of over overlijden. Fietsen, eten, praten, lachen. Wat een fijn weekend, wat een fijne mensen… ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.