Voordat het Kroondomein voor drie maanden dicht gaat stapten de leden van wielervereniging Houdt de Ketting Strak uit Emst onder leiding van Gert Pannekoek, Annemiek van Loon en Sander Pannekoek op de mountainbike voor een cultuurhistorische tocht. Onderweg werd letterlijk en figuurlijk stilgestaan bij een aantal bijzondere plekken. Begonnen werd bij de vroege geschiedenis van het gebied met de grafheuvels die in een lange rechte lijn liggen die vroeger eindigde op de plek van de grote kerk in Epe. Holtrichters, maalmannen, Kozakken en eekschillers kwamen in de verhalen voorbij. Voor vele was het een vreemde gewaarwording dat het bos waarin ze stonden 150 jaar geleden heide was. De bossen waren onder andere verdwenen in de houtskoolmeiers. Een aantal leden wist nog te noemen dat op de kop van de Aardhuizerweg zo’n 30 jaar geleden nog een houtskoolbrander actief was mét de bijbehorende rookpluimen. De Paalweg is aangelegd door Belgische vluchtelingen in de eerste Wereldoorlog. Hiervoor werden boomstammen dwars tegen elkaar gelegd en vervolgens met een dikke laag leem bedekt. Duidelijk werd dat Prins Hendrik een stevige stempel op de huidige verschijningsvorm van het gebied heeft gedrukt. Eerst met ossen en later met stoommachines werd de bodem bewerkt voor de aanplant van mijnhout en exotische bosbouwsoorten zoals de douglasspar. De rechte paden maakten de exploitatie van het bos makkelijker. De Stadhouderskuil en vele andere kuilen leverden het water voor de stoommachines.
Ook de échte Hoge Duvel, de Bronzen kathedraal en enkele lievelingsplekken van Koningin Wilhelmina werden bezocht. Na afloop werden bij een kop koffie nog heel wat verhalen uitgewisseld. En zo hoort het, verhalen zijn er om doorverteld te worden.
16-18 juni was het weer tijd voor het jaarlijkse HDKS weekend Limburg. Met 15-en deze keer, in dezelfde fijne locatie in Mechelen als vorig jaar. Ruud reed als 16e mee maar sliep als raskampeerder op een nabijgelegen camping.
Aart moest zijn plek in het begin nog even vinden, zo zonder een aantal leden van de oude garde die er vanwege persoonlijke omstandigheden, vakantie, lijfelijke uitdagingen, aanstaande bevallingen, dan wel overschot aan angstzweet niet bij waren of niet bij konden zijn. Natuurlijk hielp het ook niet mee dat er naast het HDKS weekend nog een tweede groot fietsevenement georganiseerd werd met de Bartje 200, waardoor zowel oudgediende Joost als nieuwe ster aan het firmament BertJan helaas verstek moesten laten gaan.
Mooie routes ook dit jaar weer. Vrijdagavond de vrijdagroute van vorig jaar met een aantal bekende klimmetjes. Alleen andersom dit keer, en hij werd daardoor door weinigen herkend. En nu zónder regen maar mét twee lekke banden. Samen met de verlate start – veel late aankomers door de files van het derde grote evenement van het weekend (Pinkpop) – zorgde dat voor nul koffie/vlaai stops op de vrijdagavond. Gelukkig was het niet zo warm, dus drinken genoeg in de bidons… voor het eerste uur. We kwamen er achter dat uitgestelde cola heel erg lekkere cola is. Lekkerder dan sex volgens sommigen. Ik heb daar geen mening over. Bij terugkomst was er geen outfit meer te bekennen zonder zoutringen. Gelukkig waren er chips en borrelnootjes om de verloren electrolieten en calorieën weer aan te vullen. Veel chips. Nog meer borrelnootjes. Daarna nog pasta en wat alcohol erin, en hup naar bed.
Limburg Dag 2
Zaterdag zuidwaarts naar de Eiffel (geen familie van de toren), naar het hoogste punt van België. Eerste helft van de rit mooie lopende klimmen van aardig wat kilometers rond de 5%. Prachtige vergezichten. Via het hoogste punt van België op weg naar de ruststop in het pittoreske Duitse Monschau. Ook daar was de cola en de Apfelstrudel errug lekker. En na de rust woehoei! mooie lopende dalers van aardig wat kilometers rond de 5% op de weg terug. Nog even naar het hoogste punt van Nederland en hop nog een ijsje. Nu is Thirza zo’n wielrenster die er, wanneer uitgeput, altijd nog wel een sprintje uit weet te persen. Toen Aart haar er op de laatste klim nog even wilde uitsprinten om als eerste bij het traditionele ijsje aan de voet van de Camerig aan te komen, liet zij ook hem haar afgetrainde fiets/schaats/skeeler hielen zien. Na het ijsje was het tijd voor het dessert: vlees van de BBQ. Hein bleek erg zorgzaam, hij zorgde er samen met raskampeerder en al even zorgzame Ruud voor dat de rest alleen nog maar hoefde te kauwen en te drinken. De gehuurde gas BBQ bleek door Hein en Ruud ook als wenkbrauwtrimmer gebruikt te kunnen worden.
Limburg dag 3
Zondag ook weer België, richting Luik dit keer, met nu wel wat steilere klimmetjes. Pfff. Gerrit bleek Natascha’s hulpmotor. Als hij zelf af en toe door haar losgelaten werd, brommerde hij alles en iedereen voorbij – iedereen behalve René, die bleek een straaljager en een klimgeit als ouders te hebben… hij was elke keer al fluitend boven als de langzameren onder ons de eerste bochten nog moesten ronden. Ook brommers Louis, Robert, Wim en Peter bleven zoals altijd maar doorgaan. En Jurgen, die zaterdag deed of hij lange tijd tegen kramp aanzat, liet zondag zien dat hij zich gewoon lafjes had zitten sparen om zich op de laatste zondagse colletjes in de kopgroep te nestelen.
Geen onvertogen woord. Het hele weekend. Niet een! Wel veel gezelligheid. Veel goede, diepgaande (en nog meer minder diepgaande) gesprekken. De fijne groepsdynamiek zorgde dat zelfs André – stil en teruggetrokken als hij normaal gesproken is – gedurende het weekend toch steeds iets verder uit zijn schulp kroop.
Dan nog wat kudo’s:
Bertus – de grote organisator. Alles weer piekfijn in orde. En fietsen kan hij ook nog!
Hans – fijn dat hij er weer bij was, het deed ons beseffen hoe we hem in de groep gemist hebben de afgelopen tijd.
Natascha – zorgzaam, een vrolijke (niet zo) stille kracht door het weekend heen. Ondanks inspannende fietstochten als eerste op en aan de slag, zelfs al voor de meesten doorhadden dat er iets gedaan moest worden. Gerrit moet toch eens uitleggen hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen.
Na 3 zonovergoten dagen, 300 km en 4.200 hoogtemeters en een niet bekend gemaakt aantal biertjes was het bijna tijd om huiswaarts te keren, maar uiteraard eerst nog even de traditionele afsluitende friet bij het station in Klimmen.
Mooi man. Fietsen, eten, drinken, ouwehoeren. En dan nog wat meer fietsen. We kijken alweer uit naar de editie van volgend jaar!
HDKS organiseerde 22 mei de regelmatigheidsrit GP de Ketting met start en finish bij AV Cialfo in Epe. Dit jaar was de afstand 38.0 km. Hieronder de glorieuze winnaars en de volledige uitslag.
1e Sander Pannekoek, 2e René Steunenberg, 3e Louis Boumeester
Zondag 7 mei stond de klimtijdrit op het programma. De deelnemers vertrokken gezamenlijk vanaf het Willie van Essen plein naar de start aan de Zuidweg. De finish was boven op de Knobbel in ’t Harde. De prijsuitreiking vond plaats bij de Wildhoeve in Emst onder het genot van een kop koffie met een stuk heerlijk appelgebak.
Aldaar zijn de uitslagen van de tijdrit en het toerklassement bekend gemaakt en de winnaars gehuldigd.
Winnaars klimtijdrit: 1 Hans Dekker, 2 André van Deelen, 3 Hans Peters Bekijk hier alle foto’s
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.